Sunda

Kacaritakeun patih dua sakembaran, Patih Purawesi, Patih Puragading, sejana ka pasamoan, bawana hayam sahiji, patepung di alun-alun jeung Ciung Wanara. Gancang baé ditanya ku Ciung Wanara, pokna. “Dék ka mana Paman, bet ngaleut duaan?” Papatih dua némbalan, pokna, “Naha manéh wani-wani ka aing nyebutkeun Paman? Kapan aing téh papatih.” “Disebut sia ku daék. Disebut Paman gé mumul.” “Naha manéh anak saha?” “Anak bapa.” “Saha bapa manéh téh?” “Salaki indung.” “Indung manéh saha?” “Kapan pamajikan bapa.” Patih dua seuseurian, ngadéngé omonganana, bari tuluy ngadeukeutan. Bet katémbong budak téh mawa hayam, pék baé ditanyakeun, “Ti mana manéh boga hayam, mana alus-alus teuing?” “Turunan ti sayangna, asalna indung bikang bapa jago, asalna tina endog.” “Atuh puguh da jamak mupakatna, cik ngilikan.” “Tah geuning buntutna.” “Abong-abong.” “Ih, abong-abong mah songong.” Ki Patih gancang ngajak ngadu, bari hayam dikencarkeun tina kisa. Ku budak pék dilawanan, hayamna pék dileupaskeun. Ger baé diadu, lila-lila tuluy éléh hayam Patih téh. Patih dua tuluy ngambek. Barang rék ngarontok, Ciung Wanara ngaleungit, Patih dua leungiteun. Ceuk Patih, “Duh Rai, tiwas, hayam urang paéh, budak leungit.” Ceuk raina, “Keun baé, taksiran anak siluman.” Patih tuluy ka Paséban. Urang tunda carita Patih nu dua. Urang balikan deui Léngsér. Geus indit ti nini sugih, jalanna ka alun-alun; prok tepang jeung Ciung Wanara. Tuluy Léngsér téh ditanya, pokna, “Rék ka mana Uwa?” “Rék ka paséban Asép, milu ka Uwa?” “Embung, teu wawuh.” “Teu umum teu wawuh jeung kuring.” “Enya teu wawuh, da papanggih gé kakara.” Barin léngsér bari lumpat ka paséban; murangkalih ogé lumpat nuturkeun ki léngsér. Barang datang ka paséban anu kosong, taya jelemaan, tuluy ka léngsér ditanya pokna, “Aéh Asép téh anu ti mana?” Ciung Wanara ngawalon “Kapan kuring ti padusunan, Uwa, nya kuring nu ngaran Ciung Wanara, putra nini Balangantrang, Aki Balangantrang.” Ceuk Léngsér “Sukur teuing juragan, ku Uwa geus kaharti.” Pok nanyakeun ka Léngsér, “Ieu Uwa, imah saha?” “Ih Asép ieu mah péseban.” “Ari itu sukuna opat sarta mata loba, naon?” “Korsi gading tabur inten.” “Paranti naon?” “Paranti linggih raja.” “Kumaha lamun ku kuring didiukan?” “Ulah, bisi doraka.” Tapi anjeunna maksa, tuluy baé kana korsi, datang ka korsi téh bubuk, sabab awakna ku leuwih beurat, wani bobot séwu kati. Léngsér téh reuwaseun pisan, bari tuluy baé ngomong, “Duh Agan, tiwas urang téh, tangtu cilaka, diseuseul ku nu kagungan.” Murangkalih teu sieuneun, anggur tuluy seuseurian, anggur pék nanyakeun deui, pokna, “Itu paranti naon?” “Ranjang katil, sok diango raja, kulem.” Murangkalih tuluy unggah kana ranjang katil téa, kasurna tujuh tumpang. Léngsér téh teu bisa nyarék, kawantu juraganana. Ti dinya tuluy ku Léngsér dibawa ka pasamoan. Teu kacatur dijalanna; kocapkeun geus datang baé ka payuneun ratu Galuh. Lajeung baé dipariksa, saurna, “Ari manéh urang mana?” Ciung Wanara ngawalon, “Abdi urang Geger Sunten.” “Saha nya ngaran?” “Abdi téh Ciung Wanara.” “Rék naon seja téh datang kadieu?” “Sineja rék nyorog ngadu, ngadu hayam sahiji, tatapi ku langkung awon.” “Mana hayamna?” Tuluy hayam disanggakeun. Ku ratu geus diilikan bari tuluy ditanyakeun, “Ieu hayam ti mana asalna?” “Sumuhun pariksa ku Gusti, ari asal hayam abdi, turunan tina sayangna, indung bikang bapa jago, ngendog sataun sahiji, sayangna kudu kandangan.” Ceuk ratu, “Paingan hayam téh bet alus.” Sabotna kitu kadéngé ku Déwi Pangrenyep sarta kaharti saomongan Ciung Wanara, tuluy baé nyaur Léngsér mundut ka jamban. Barang datang ka jamban pok baé ngomong ka Léngsér, saurna, “Eh Léngsér, sok ras inget ka Embok Naganingrum, basana keur waktu babar dikaya-kaya, ari ayeuna nu dipiceun ku aing, bet bisa datang ka payuneun Ratu, aing téh kalangkung sieun.” Ceuk Léngsér, “Montong dianggo karisi, sababna teu boga ibu, ari ayeuna mah, geura aku baé ku Gamparan.” Ceuk Déwi Pangrenyep, “Mangké Léngsér, ku aing dipikir heula, ayeuna mah manéh geura bral baé.” Gancangna Léngsér téh tuluy nyamperkeun Ciung Wanara. Kocapkeun deui Ratu keur mariksa Ciung Wanara; mariksa pitumpangeunana. Ari walonna, “Abdi teu ngabantun tumpang, ngan sineja abdi dék numpangkeun umur baé.” Saur Ratu, “Hadé ari téga mah ka umur, pilawaneunana nyaéta ti aing nagara sabeulah; ari pilawaneunana hayam manéh jeung hayam aing nu renggé, nyatuna sapoé satanggung, wani atawa henteu, da hayam manéh mah leutik tapi alus?” “Sumangga, ulah bon beurang, peuting seja ngiringan.” “Hayu geura pék pakalangan, hayam manéh geura bawa, bobotohna Patih dua.” Ti dinya ger baé diadu : Itu teuneung ieu ludeung, Wani sarua daékna, Hayam téh prak baé abar, Silih pacok ku pamatuk, Silih gitik ku jangjangna, Silih peupeuh ku sukuna, Hayam sarua bedasna. Lila-lila hayam Ciung Wanara kadéséh, hayam téh pék kapaéhan. Gancangna geuwat disambat, dicandak ka sisi Cibarani, katunjang Cikarang getas, kasorog ku Ciparabon. Ti dinya tuluy dibanjur hayamna Ciung Wanara, datang ka élingna pisan, gancangna dicandak de

Indonesia

Dilaporkan dua penguasa kembar, Patih Purawesi, Patih Puragading, yang lainnya pada pertemuan benua ayam, bertemu di alun-alun dengan Ciung Wanara. Dengan cepat dia ditanya oleh Ciung Wanara, pokna. "Mau kemana Paman, yakin kalian berdua berenang?" Papatih dua menjawab sambil berkata, “Apakah kamu berani mengatakan Paman? Kapan aing patatih. ” "Itu hanya menjadi perhatian kami saat itu. Disebut Paman mumul. ” "Apakah Anda memiliki anak-anak?" "Putra ayah." "Siapa ayahmu?" "Suami ibu." "Ibu siapa kamu?" "Kapan istri ayah." Duke tertawa, mendengarkan ceramahnya, dan kemudian mendekat. Bet melihat anak laki-laki itu membawa ayam, mematuk dia bertanya, "Di mana kamu punya ayam, mana yang terbaik?" "Keturunan sayangnya, berasal dari ibu ayah, berasal dari telur." "Saya malas dan jamak setuju, Bu." "Nah, ekornya." "Abong-Abong." "Ih, abong-abong mah songong." Ki Patih segera mengundang lubang, sedangkan ayam dilepaskan dari kisa. Dengan bungkusan itu melawan, bungkus ayam itu dilepaskan. Orang yang diperebutkan, lama kemudian mengalahkan ayam adipati tersebut.Kedua pangeran itu sangat marah. Barang akan jatuh, Ciung Wanara menghilang, Patih dua hilang. Patih berkata, "Duh Rai, dibunuh, ayam kita mati, anak itu hilang." Dia berkata kepada ayahnya, "Keun bae, perkirakan anak siluman." Patih kemudian ke Paseban. Kami menunda cerita duke dua. Kami kembali ke Slope. Telah pergi dari nenek kaya, jalan ke alun-alun; prok bertemu dengan Ciung Wanara. Kemudian Lengser ditanya, pokna, "Uwa mau kemana?" "Mau ke Paseban Asep ikut Uwa?" "Waduk, tidak familiar." "Biasanya tidak asing denganku." "Iya aku tidak tahu, aku akan segera bertemu denganmu." Barin terpeleset saat berlari ke trotoar; Anak-anak juga berlari mengikuti perosotan.Barang datang ke aula kosong, tidak ada orang, lalu kepada tuan tanah bertanya pokna, "Wah Asep itu dari mana?" Ciung Wanara menjawab "Ketika saya datang dari desa, Uwa, itu saya yang namanya Ciung Wanara, anak dari nenek Balangantrang, Aki Balangantrang." "Terima kasih banyak bos, demi Uwa kamu mengerti." Pok bertanya pada Lengser, "Ini Uwa, rumah siapa?" "Ih Asep, ini bukan pekerjaanku." "Ari itu suku empat dan banyak mata, apa?" "Kursi gading bertabur berlian." "Perangkat apa?" "Perangkat itu milik raja." "Bagaimana jika saya bertanya?" "Jangan, kalau-kalau doraka." Tapi dia ngotot, lalu dia pergi ke kursi, datang ke kursi adalah bedak, karena badannya yang lebih berat, berani menimbang seribu kati. Lengser sangat heran, lalu ia berkata, "Duh Agan, kematian kita, tentu saja merugikan, diisap oleh pemiliknya." Anak-anak tidak takut, anggur kemudian tertawa, paket anggur bertanya lagi, bertanya, "Alat apa?" "Tempat tidurnya, kadang digunakan raja, itu malas." Anak-anak kemudian naik ke tempat tidur dengan tujuh tempat tidur.Tanah longsor tidak bisa dihindari, kata pemiliknya. Dari sana dia dibawa ke pertemuan oleh Lengser. Tidak mau kalah; mengatakan dia telah datang ke depan ratu Galuh. Lalu dia bertanya, "Dari mana asalmu?" Ciung Wanara menjawab, "Saya Geger Sunten." "Namanya siapa?" "Saya Ciung Wanara." "Apakah Anda ingin sesuatu datang ke sini?" "Sineja mau teriak pit, ayam pitin, tapi parahnya." "Di mana ayamnya?" Lalu ayam itu dicurigai. Ratu menahannya sebentar dan kemudian bertanya, "Dari mana ayam ini berasal?" "Ya periksalah demi Tuhan, ayam-ayam saya tinggal dirumah, keturunan sayang, ayah ibu bapak ayam, beruang setahun, sayang butuh kandang." Ratu berkata, "Cacar air adalah taruhan yang bagus." Ketika didengar oleh Dewi Pangrenyep dan mengerti perkataan Ciung Wanara, maka ia meminta Lengser untuk pergi ke toilet.Barang mampir ke toilet pok katanya ke Lengser katanya, "Hai Lengser, selalu berlomba-lomba mengingat embok naganingrum, bahasa zaman dulu kaya, tinggal sekarang yang dibuang aing, taruhan bisa datang ke depan Ratu, aing lebih takut. " Lengser berkata, "Dipotong untuk bekerja karisi, karena saya tidak punya ibu, saya sekarang, saya akan segera bersama Gamparan." Dewi Pangrenyep berkata, "Kalau begitu Lengser, kupikir dulu, sekarang aku melihatmu segera bral person." Dengan cepat Lengser kemudian menyembunyikan Ciung Wanara. Ucapkan lagi Ratu untuk memeriksa Ciung Wanara; periksa lokasinya.Ari menjawab, "Saya tidak membantu tunggangannya, hanya sinus yang saya inginkan untuk menopang usia orang tersebut." Ratu berkata, “Lebih baik aku tetap di usia tua, musuh berasal dari negeri pedang; Apakah Anda mencari ayam dan ayam yang matang, benar-benar sehari, berani atau tidak, dan ayam yang Anda lihat tidak kecil tapi bagus? ” "Tolong, jangan terikat pada siang hari, hanya di malam hari untuk menemani." "Ayo segera kemasi gudang, ayam yang kamu bawa segera, berat duke dua." Dari situ ger orang memperebutkan: Tumit itu adalah ludeung, Keberanian yang sama, Ayam adalah orang prak abar, Cocokkan paruhnya, Itu mengepakkan sayapnya, membuat suara serak dan mati. Saling mendukung oleh suku, Ayam yang sama berbeda. Selama ayam Ciung Wanara sakit, maka ayam tersebut dikemas. Cepat-cepat langsung teriak, dibawa ke sisi Cibarani, ditopang getas cikarang, dijatuhkan oleh ciparabon. Dari situ kemudian diikuti ayam Ciung Wanara, tersadar dengan sangat cepat diambil de

TerjemahanSunda.com | Bagaimana cara menggunakan terjemahan teks Sunda-Indonesia?

Semua terjemahan yang dibuat di dalam TerjemahanSunda.com disimpan ke dalam database. Data-data yang telah direkam di dalam database akan diposting di situs web secara terbuka dan anonim. Oleh sebab itu, kami mengingatkan Anda untuk tidak memasukkan informasi dan data pribadi ke dalam system translasi terjemahansunda.com. anda dapat menemukan Konten yang berupa bahasa gaul, kata-kata tidak senonoh, hal-hal berbau seks, dan hal serupa lainnya di dalam system translasi yang disebabkan oleh riwayat translasi dari pengguna lainnya. Dikarenakan hasil terjemahan yang dibuat oleh system translasi terjemahansunda.com bisa jadi tidak sesuai pada beberapa orang dari segala usia dan pandangan Kami menyarankan agar Anda tidak menggunakan situs web kami dalam situasi yang tidak nyaman. Jika pada saat anda melakukan penerjemahan Anda menemukan isi terjemahan Anda termasuk kedalam hak cipta, atau bersifat penghinaan, maupun sesuatu yang bersifat serupa, Anda dapat menghubungi kami di →"Kontak"


Kebijakan Privasi

Vendor pihak ketiga, termasuk Google, menggunakan cookie untuk menayangkan iklan berdasarkan kunjungan sebelumnya yang dilakukan pengguna ke situs web Anda atau situs web lain. Penggunaan cookie iklan oleh Google memungkinkan Google dan mitranya untuk menayangkan iklan kepada pengguna Anda berdasarkan kunjungan mereka ke situs Anda dan/atau situs lain di Internet. Pengguna dapat menyisih dari iklan hasil personalisasi dengan mengunjungi Setelan Iklan. (Atau, Anda dapat mengarahkan pengguna untuk menyisih dari penggunaan cookie vendor pihak ketiga untuk iklan hasil personalisasi dengan mengunjungi www.aboutads.info.)