Sunda

Ti leuleutik, basa sok ngaji kénéh di tajug Ustad Imong, sok didongéng- keun lalakon Sayidina Ali, nu pingpingna katiir jamparing musuh. Nuju an- jeunna solat, jamparingna dicabut. Ku husu-husuna anjeunna solat, da dugi ka teu karaoseun atuh jamparing nu nanceb dina pingpingna dicabut téh. Kitu lah ringkesna mah dongéng Ustad Imong téh. Hésé cenah jalma biasa mah rék nepi ka tingkatan husu modél kitu téh. Tapi kuring sok panasaran, tetelepék, kumaha carana solat nu husu téh. "Nya sabisa-bisa kudu museurkeun sakabéh pikiran kana naon nu keur dibaca. Nu matak alusna mah urang ngarti kana naon nu dibaca, lain ukur apal ngucapkeun basa Arabna wungkul, sangkan bisa husu," saur Ustad Imong deui. "Dupi Amang-kuring jeung santri nu séjénna sok nyebut Amang ka Ustad Imong téh-tos tiasa solat husu?" kuring sok tuluy célémbéng. "Nya sahusu-husuna jelema biasa baé. Rumasa Amang mah lain pang- kat kiayi atawa ulama. Ukur tukang ngawurukan ngaji di tajug leutik pédah batur euweuh nu sanggupeun," cenah handap asor. Patalékan kuring téh sok tuluy manjang kana naon bédana ustad, kiayi, jeung ulama. Ustad Imong sok sabar ngajéntrékeun sakabéh pamanggihna. Nya kitu baé, nu kira-kira kaharti ku akal budak kelas opat SD pantar ku- ring. Mun geus bérés tanya jawab téh, Ustad Imong sok ngusapan sirah. "Pipintereun Jang Apip mah. Calakan jeung loba kapanasaran. Geura ké geus gedéna moal burung jadi jelema," cenah semu deudeuh. Kuring sok tuluy némpas, "Pan ayeuna gé tos janten jalmi, Mang." Rada kereng, teu tarima teu dianggap jelema. Ustad Imong tara ngawaler, kalah sok sari kagugu. Mun solat di imah, kabeneran Umi, indung kuring ngaliwat, kuring sok ngarérét. Umi tara mirosea. Ngan bérésna, sok tuluy gegelendeng, "Sing husu geura à solat téh! Teu kaop aya nu ngaringkang, panon rarat-rérét. Solat naon kitu! Tuh Sayidina Ali mah dicabut panah baé nuju solat teu karaoseun ku husu-husuna," saurna. Nepi ka gedé, remen ngadéngé nu mamatahan sangkan solat sing husu. Tapi mun ditanya nu kumaha nu husu téh, tara aya nu bisa ngajelaskeun nepi ka jéntré sarta tuluy bisa dipraktekkeun saharita. Keur mimiti diajar solat, kungsi kuring nanya ka lanceuk lalaki nu kaasup getol mapagahan solat ka kuring, perkara solat nu husu. "Pokona mun Apip keur solat, sagala teu kakuping jeung teu katingali,"témbalna. "Ngadak-ngadak lolong jeung torék A?" kuring nanya deui. "Nya, kira-kira kitu lah......" témbalna deui. "Sok geura praktékkeun wé ari hayang apal mah," pokna. Salila solat téh ditungguan ku Si Aa. Solat lohor harita téh. Mimitina mah pikiran ku- ring museur kana babacaan, da puguh ngapalkeun kénéh. Sarakaat, jongjon. Na atuh ari maju ka rakaat kadua, di pipir kadéngé Bi Puanah keur haha- riringan nyanyi dangdut Rhoma Irama. Les wéh sakabéh bacaan meunang ngapalkeun téh leungit sapada harita. Kuring langsung eureun solat. Puguh baé Si Aa, molohok. "Ku naon Pip, solatna eureun?" cenah semu héran. "Ceuk Aa mun keur solat ngadadak torék jeung lolong. Geuning éta sora Si Bi Puanah nyanyi dangdut mani jelas kakuping. Jadi wéh babacaan- ana hilap deui," kuring manyun. Na da atuh ari barakatak téh Si Aa seuri. Mani ngusek, kawas nu ngeunah pisan. Saumur hirup, diajar solat husu, asa can kungsi ngalaman. Tiori mah tio- ri, teu sirikna ti unggal ustad, kiayi, atawa ulama nu wawuh, meunang tiori solat husu téh. Tapi meraktékeunana, audzubillah, hésé pisan. Geus puguh solat berjamaah di masjid nu récét ku berenyit mah, boro-boro bisa husu. Dalah di imah, jempling sorangan ogé, ih hésé pisan atuh. Pan kungsi sakali mah, tos ngalaan reungit nu tingharieng di kamar, tuluy solat asar. Sorangan, da pamajikan jeung barudak keur ka Uana. Pi- kiran museur kana bacaan, panon manco kana pangsujudan. Ari keur kitu, ngieng-ngieng sora reungit. Teup, eunteup dina téhel, persis luhureun saja- dah. reungit téh kawas nu lindeuk pisan, da lila eunteup- na téh. Haté kumejot hayang neunggeul satakerna. Buru-buru peureum, sieun ébat. Tapi pikiran inget baé kana reungit, sieun kaburu hiber. Bray deui beunta. Aya kénéh tah reungit atah adol téh, ngarayap nga- jauhan sajadah. Panon hideng nuturkeun ka mana léosna. Beuki ngajauhan. Babacaan digancangkeun da sieun reungit kaburu hiber. Ari bérés salam, dirérét deui, reungit geus euweuh dina tempatna. "Dasar sétan!" haté ngageremet. Geus kitu buru-buru istigfar. Enyaan rugi dua kali gara-gara reungit. Geus mah solat teu husu, katurug-turug ngo- mong garihal najan ukur na haté. Diobrolkeun ka babaturan nu katempona rada "eusian." Disebut eusian soténan, pédah wé solatna leket katurug- turug mun ngomong teu weléh direumbeuy ku hadis. Da ari sakolana mah lulusan ékonomi manéhna téh. "Mémang bener sétan éta téh. Sétan nu ngarupakeun reungit. Sétan mah loba carana pikeun ngagoda jelema nu niat ibadah. Pan étah, ku reungit sa siki baé nepi ka teu husu kana solat," pokna sumanget pisan. "Nyao atuh sétan lainna mah. Da sidik reungit sagedé anak kutil. Teu tandukan teu sing," témbal téh semu heureuy. "Heueuh sétan nu ngarupakeun reungit ..." manéhna keukeuh. "Heueuh lah, kumaha énté wé, sétan nya sétan, miluan baé kuring mah." "Nyao ah, tara puguh ngobrol jeung énté mah. Rék naon atuh diobrol- keun ka kuring ari teu beunang dibéjaan mah...." rada ngagadeud. Geuleuh, kawas awéwé. "Ituh, sok teu kaopan. Pan kuring geus ngaheueuhkeun." Teu némbal. Ngajengkat bari jamotrot. Kuring tibang nyenghel. Atuda geus remen kuring mireng manéhna nyebutkeun sétan ngarupakeun anu ngarupakeun anu, pokona naon baé nu sok ngalantarankeun solat ébat. Nepi ka Si Bungsu gé kungsi disebut sétan ku manéhna mah. Pédah kuring dodongéng, keur husu solat, Si Adé gogorowokan nyebutkeun aya tamu. Nya puguh kuring rada nyeunAl Tapi kuring gé ngaenyakeun. Jeung percaya deuih, nu sok ngaganggu husuna solat téh saha deui atuh ari lain sakadang sétan mah. Jigana, mun keur solat, sétan téh naplok dina pikiran, dina kongkolak panon, dina ceuli, haté. Wah pokona mah saawak-awak ditalikung ku sétan. Da éta wé, mun urang poho neundeun hiji barang, ingetna téh da sok keur solat atuh. Nepi ka aya babaturan nu sok heureuy, mun aya nu kokotéténgan néangan barang téh sok tuluy ngomong, geura solat heula, moal burung inget ce- nah. Da jeung enyana. Mun geus kitu, sok asa peunggas harepan, jigana moal ngalaman solat husu téh. "Teu kudu hariwang. Tingkatan husu keur urang mah béda sareng Kangjeng Sayidina Ali, atawa para sahabat. Urang mah cukup solat dina awal waktu, éta gé geus kaasup husu," saur Ustad Imong baheula. Mun inget ka dinya, sok rada nyay aya harepan dina haté téh. Jadi ku- ring sok satékah polah ngudag solat dina awal waktu. Najan teu bisa unggal waktu, pang-pangna mun keur di kantor. Tapi sok ngupayakeun. Ngaku waé can bisa saratus persén. Kilang kitu, ari mapagahan ka anak pamajikan mah kuring gé remen. Solat kudu husu, cekéng téh. Tara poho didongéngkeun deui dongéng Us- tad Imong ngeunaan Sayidina Ali téa. Komo ka Si Bungsu mah, bubuhan budak keur meumeujeuhna resep heureuy. Komo mun solat di mesjid, asa loba batur heureuy. Ari solat tara daék sajajar jeung kuring, da meureun teu laluasa heureuy téa. Mun balik ti masjid téh sok digelendeng, dipapagahan, isuk deui mah solat kudu husu, cekéng téh. "Da hésé waé atuh Yah, baturna noélan waé," cenah ngabéla diri. "Enya ku Adéna tong dilayanan," kuring némbalan sabar. "Da géték atuh, noélanana kana cangkéng," masih kénéh ngabéla diri. "Solatna atuh ngaréndéng jeung Ayah. Da Adé mah sok ngajauhan baé," kuring angger leuleuy. "Da teu puguh atuh Yah. Piraku nyelap Adé sorangan". Ih, mani teu béakeun kecap keur némbal ka kolot téh. Bati gereget. Sok bingung kudu kumaha ari mapagahan budak keur meumeujeuhna lenger kawas Adé. Rarasaan mah kuring baréto teu kitu-kitu teuing, basa sau- mur manéhna. "Nya béda lah, budak ayeuna jeung budak baheula," indungna sok mé laan. "Beda naonna, da diajar bener mah sarua baé rék baheula rék ayeuna gé," kuring beuki gemes. "Béda alam, béda parab, nya béda cara mapagahanana gé," indungna embung éléh "Memang kudu kumaha mapagahanana? Pék ku mamah geura ari leres jénius mah mapagahan budak...." kuring rada teugeug. "Nyantly atuh Yah, bisi darting. Nyereng baé, kawas sprite. Nu penting mah conto Yah, conto," Indungna kalah ngoconan. Peuting isukna, asa horéam ka masjid téh. Keur mah hujan ngaririncik baé, katurug-turug tadi bada asar petit goal ngumumkeun kaleungitan kura- bu sabeulah. Teu karasa muragna, cenah. Teuing na kasur, teuing di kamar mandi, teuing di mendi. Saréréa ubyag néangan. Ka kolong-kolong kasur dibatréan. Lapur atuda éta mah sakadang kurabu. Mangkaning hargana. lumayan rada ayaan, bubuhan bahanna tina platina. Nepi ka satengah genep, saréréa dodongkoan kénéh néangan. Si Adé nu ngingetan téh. Ngajak ka masjid. Tétéhna geus singkil deuih, ngakeup mukena, da sok ngaji di masjid. "Asa horéam, hujan waé geuning. Urang berjamaah di bumi waé atuh nya?" kuring ménta kasaluyuan ti saréréa. "Ah, teu langkung kapala baé ieu mah. Ka masjid hayu, di bumi teu nanaon. Pentingna mah solat," pamajikan némbal. Ku sabab kuring jeung pamajikan can mandi, mupakat wéh saréréa teu ka masjid. Kuring jeung pamajikan gura-giru mandi, barudak tatan-tatan ngampar samak tengah imah. Si Adé hideng numpukkeun Qur'an dina méja leutik deukeut kom- puter. Maksudna mah rék tuluy ngaji babarengan. Abong méméhna keur néangan kurabu, na da éta mah pikiran, ngan museur kana kurabu baé. Dipaksa-paksa konsentrasi, sakadang kurabu ngolébat baé. Panon ngahaja dipeureumkeun, sieun salah babacaan. Mangkaning keur ngimaman saréréa. Mun salah téh moal teu jadi bulan-bu- lanan Si Adé. Asa cangkeul peureum. Basa keur maca surat dina rakaat kadua, bray lalaunan beunta. Panon teu langsung kana pangsujudan, kalah neumbrag korsi paranti lalajo tivi nu ngahaja meunang nyéréd diadekkeun kana méja tivi. Borélak cenah, katéwak ku juru panon dina handapeun korsi aya nu ngaborélak. Haté ngaguruh teu puguh. Moal salah, pasti sakadang kurabu nu tadi diuber ku saréréa téa. Geuwat tungkul, neuteup pangsujudan. Tapi haté kumejot, ha- yang ngarérét ka palebah nu ngaborélak deui. Ras inget kana omongan babaturan, mun hayang manggihan barang nu leungit, solat cenah. Atah adol! Pikiran jadi ngacacang ka mana-men- di. Irama solat jadi ngagancangan. Pasti nu ma'mum di tukang haréraneun. Pikiran mah nitah tetep salsé jeung museur kana solat, tapi haté mani teu beunang diajak bener. Panon deuih, mani rét deui rét deui, teu kalis ku di- peureum-peureum. Bérés salam, nu ti tukang tingsolongkrong rék sun ta-ngan, ari kuring kalah ngarongkong ka lebah korsi téa. "Ari Ayah ku naon?" pamajikan nanya semu héran. "Tah Mah, kurabu téa...." ceuk kuring bari ceg ka nu ngaborélak téa. Ari gep, gusti..., singhoréng ukur géspér sabuk, nonghol saeutik. Jadi nga- borélak kawas platina da puguh warnana silver. "Euleuh-euleuh, jadi ti tadi téh ukur nginget-nginget kurabu wé nyah.... Ih, aya imam ku sebul-sebul teuing," pamajikan kukulutus tapi bari imut. Kadéngé sora Si Tétéh jeung Si Adé seuri ditahan

Indonesia

Sejak kecil, ketika selalu berlari di bawah bimbingan Ustad Imong, ia sering diceritakan kisah Sayidina Ali yang pahanya diikat ke musuh. Ketika dia sedang salat, cadarnya dibuka. Secara khusus, dia berdoa, dan sampai dia merasa tidak nyaman, dia melepas perban yang menempel di pahanya. Demikian rangkuman cerita Ustad Imong. Sulit untuk mengatakan bahwa orang awam ingin mencapai level model seperti itu. Namun aku selalu penasaran, bertanya-tanya, bagaimana cara shalat husu. “Sebisa mungkin kita harus memusatkan seluruh pikiran kita pada apa yang kita baca. Yang baik adalah kita memahami apa yang kita baca, tidak hanya ingat untuk berbicara dalam bahasa Arab saja, sehingga kita bisa memahaminya,” Ustad kata Imong lagi. “Bolehkah Amang-aku dan santri-santri lainnya selalu memanggil Amang kepada Ustad Imong-bisakah kamu berdoa husu?” aku selalu celebeng. “Dia hanya orang biasa. Saya merasa bukan kiayi berpangkat tinggi atau ulama. Hanya orang yang lari di bukit kecil saja yang tidak bisa membantu orang lain,” ucapnya merendah. Pertanyaan saya selalu tentang apa bedanya ustad, kiayi, dan ulama. Ustad Imong selalu sabar dalam menjelaskan segala gagasannya. Begitulah yang dapat dipahami oleh pikiran siswa kelas IV SD.Usai tanya jawab, Ustad Imong selalu mengusap kepala. "Jang Apip itu pintar. Dia cerdas dan punya banyak rasa ingin tahu. Sebentar lagi dia akan tumbuh menjadi burung dan bukan manusia," ucapnya seolah sedang sedih. Saya selalu berkata, "Saya akan menjadi laki-laki sekarang, kawan." Itu keren, tidak diterima dan tidak dianggap sebagai orang. Ustad Imong Tara menjawab, kalah selalu sari kagu. Kalau aku salat di rumah, rejeki Umi, ibuku lewat, aku selalu seret. Umi par mirosea. Setelah selesai, ia mulai menggeleng-gelengkan kepalanya, "Segera diam dan berdoa! Aku tak peduli jika ada orang di belakangku, mataku berkaca-kaca. Doa macam apa itu? Sayidina Ali mencabut anak panah itu sambil berdoa dan saya merasa tidak enak karenanya," katanya. Hingga ia beranjak dewasa, ia sering mendengar orang menasihatinya agar rajin shalat. Namun ketika ditanya spesifiknya, ada pula yang bisa menjelaskan secara detail lalu bisa langsung dipraktikkan. Saat pertama kali belajar shalat, saya pernah bertanya kepada saudara laki-laki saya siapa saja yang termasuk Rajinlah mendoakanku, soal doa itu istimewa. Intinya ketika Apip sedang salat, semuanya tidak terdengar dan tidak terlihat, ujarnya. “Tiba-tiba melolong dan membakar A?” aku bertanya lagi. "Yah, itu saja..." katanya lagi. “Saya sering langsung latihan kalau mau ingat,” ujarnya. Si Aa menunggu saat salat.Sholat zuhur kalau begitu. Awalnya pikiran saya terfokus pada membaca, dan saya sibuk menghafalnya. Teman-teman, berlututlah. Saat saya memasuki rakaat kedua, saya mendengar Bi Puanah di latar belakang menyanyikan dangdut Rhoma Irama. Hikmahnya adalah seluruh bacaan yang harus dihafal hilang pada saat itu juga. Saya langsung berhenti berdoa. Si Aa malas sambil tertawa. “Mengapa Pip berhenti berdoa?” katanya terkejut. “Kata Aa, saat dia sedang salat, tiba-tiba dia menangis dan melolong. Aku mendengar suara Si Bi Puanah menyanyikan dangdut mani dengan jelas. Jadi aku lupa membaca,” kataku. Si Aa tertawa. Mani menggosoknya, sepertinya sangat enak. Seumur hidupnya belajar shalat husu, harapan yang tak pernah ia alami. Teori ya teori, saya tidak iri pada setiap ustad, kiayi, atau ulama yang mengetahui, untuk mendapatkan teori shalat husu. Tapi menandainya, audzubillah, sangat sulit. Aku sudah salat berjamaah di mesjid dan aku menangis tak kuasa menahannya. Diam di rumah, mengurus diri sendiri juga, itu sangat sulit bagiku. Suatu kali saya kena nyamuk di kamar, lalu saya salat Asar. Saya sendiri, istri dan anak-anak saya akan pergi ke Uana. Pikiran terfokus pada membaca, mata terfokus pada sujud. Hari itu, suara nyamuk. Teup, lihat tabelnya, tepat di atasnya.Nyamuk sangat jinak, dan mereka melihatnya dalam waktu lama. Jantungku berdebar kencang dan aku ingin memukulnya. Ayo cepat, ketakutan yang besar Namun pikiran mengingat nyamuk, takut terbang. Bray lagi. Masih ada nyamuk yang dijual, merayap menjauhi salat. Mata gelap mengikuti kemana perginya. Menjauhlah darinya. Pembacaannya dipercepat karena nyamuk takut terbang. Setelah salam, diseret lagi, nyamuknya sudah tidak ada lagi di tempatnya. "Pangkalan Iblis!" hatiku berdebar. Dia buru-buru meminta maaf. Enya kerugian ganda karena nyamuk. Saya telah berdoa tanpa banyak usaha, saya telah membicarakan banyak hal di hati saya. Berbicara dengan seorang teman yang sepertinya sedikit "kekenyangan". Namanya isian sotenan, ada baiknya doanya lekat kalau dibilang tidak bingung dengan hadisnya. Dia adalah lulusan ekonomi. Setan itu banyak cara untuk menggoda orang yang berniat beribadah. Padahal, nyamuk itu benih manusia sampai tidak mau shalat, ”ujarnya. dengan sangat antusias. "Itu setan yang lain. Saya punya jejak nyamuk sebesar anak kutil. Tidak bertanduk, tidak bernyanyi," kata Scott sambil tersenyum. "Tidak, setan itu nyamuk..." desaknya.“Tidak, bagaimana denganmu, iblis adalah iblis, bergabunglah denganku.” "Nyao ah, aku terlalu malas untuk berbicara denganmu. Apa yang ingin kamu bicarakan denganku? Aku tidak boleh memberitahumu..." Jijik, seperti seorang wanita. "Itu saja, aku tidak tahu bagaimana melakukannya. Aku sudah menyerah." Jangan tembak. Bangun sambil jamotrot. Saya sedang memikirkannya. Atuda, saya sering mendengar dia berkata bahwa setanlah yang selalu mengganggu salat agung. Bahkan Si Bungsu pun tidak akan pernah disebut setan olehnya. Habis aku cerita, mau salat, Si Ade teriak ada tamu. Aku terlalu malas untuk menelepon Al Tapi aku akan melakukannya. Dan percayalah, yang mengganggu shalatnya siapa lagi kalau bukan iblis. Menurutku, saat berdoa, setannya ada di pikiran, di kelopak mata, di telinga, di hati. Wow, saya dikelilingi oleh setan. Oleh karena itu, jika kita lupa menyimpan sesuatu, kita selalu ingat untuk berdoa. Sampai ada seorang sahabat yang selalu sedih, ketika ada yang melihatmu mencari sesuatu, dia selalu berkata, berdoalah dulu, burung itu tidak akan mengingat apa yang dia katakan. Ya dan ya.Kalau begitu, saya harap saya tidak bisa berdoa. Kadar husunya bagi kami berbeda dengan Kangjeng Sayidina Ali atau teman-teman. Kita cukup berdoa di awal waktu, sudah termasuk husu,” kata Ustad Imong di masa lalu. Jika kamu mengingatnya, selalu ada harapan di hatimu. Jadi saya selalu berusaha berdoa di awal waktu. Meskipun Anda tidak bisa melakukannya setiap saat, sebaiknya Anda berada di kantor. Tapi selalu berusaha. Akui saja bahwa Anda tidak bisa melakukannya seratus persen. Bagaimanapun, saya ingin mengucapkan terima kasih kepada putri istri saya. Doa harus singkat, singkat. Tara lupa menceritakan kisah Ustad Imong tentang Sayidina Ali. Bahkan bagi Si Bungsu, pekerjaan anak-anak itu sangat menyenangkan. Kalaupun salat di masjid, banyak orang yang bersedih. Di hari salat, mereka rela berada di level yang sama dengan saya, dan mungkin mereka tidak akan bahagia. Kalau pulang mesjid sering dipukul, digaji, harus salat subuh, kurus. “Susah melakukannya dengan baik, teman-temannya hanya menyentuhnya,” ucapnya membela diri. “Iya, Adena akan melayanimu,” jawabku sabar. "Maaf, sentuh pinggangnya," dia masih membela diri. “Saya berdoa bersama ayah saya.Da Adé selalu menjauh dariku,” aku selalu berkata. “Aku tidak terburu-buru. Piraku sendiri yang menyelipkan Adé". Ih, mani jangan buang kata-kata untuk menyalahkan orang tua. Bati menggerutu. Aku selalu bingung bagaimana caranya membahagiakan anak agar meumeujeuhna lebih lama seperti Adé. Rasanya aku tidak seperti itu. terlalu banyak, jika dia berbicara di usianya yang sekarang. "Beda anak jaman sekarang dan anak jaman dulu," selalu ibunya berkata., "ucap ibunya dengan penuh kekalahan "Tentunya, bagaimana aku harus memberinya makan? Aku akan segera memberitahumu, aku jenius, aku akan memberi makan anak itu..." "Nyantly ya Yah, kalau-kalau melesat. Marahnya kayak sprite. Yang penting keteladanan Yah, keteladanannya," hilang ibunya. Malam berikutnya, dia enggan pergi ke masjid. Karena hujan, saya tertidur sebelum petit goal mengumumkan hilangnya penyu berikutnya. Dia tidak merasakan jatuhnya, katanya. Terlalu banyak di kasur, terlalu banyak di kamar mandi, terlalu banyak di persendian. Semua orang mencarinya. Di ruang bawah tanah, kasurnya penuh sesak. Dilaporkan bahwa itu adalah kesalahan. Namun harganya. Lumayan bagus, bahannya dari platinum.Sampai jam setengah enam, semua orang masih mencari. Ade lah yang mengingatnya. Undang ke masjid. Bibirnya kecil lagi, wajahnya dipeluk, dan sering lari-lari di masjid. "Aku ogah-ogahan, lebih baik hujan saja. Kita berkumpul di rumah saja ya?" Saya meminta persetujuan semua orang. Ayo ke masjid, di rumah tidak ada apa-apa. Yang penting salat,” jawab sang istri. Karena saya dan istri belum mandi, kami semua sepakat untuk tidak ke masjid. Aku dan istri buru-buru mandi, anak-anak berhamburan di tengah rumah. Ade diam-diam menumpuk Al-Qur'an di atas meja kecil dekat komputer. Maksudku, kita ingin berlari bersama. Abong mencari kurabu, tapi itu bukan pikiranku, hanya fokus pada kurabu. Dipaksa konsentrasi, kadang kurabu Saya takut. Sengaja menutup mata, takut salah baca. Namun, ini untuk semua orang. Kalau salah, bukan bulan-bulan Si Ade. Rasanya cangkulnya tertutup. Saat dia sedang membaca surat pada rakaat kedua, perlahan dia tertangkap. Mata tidak langsung tertuju pada sujud, namun kursi alat menonton TV tidak sengaja terseret ke meja TV. Kata Borélak, tertangkap sudut mata di bawah kursi ada borelak.Jantung berdebar-debar gelisah. Tidak salah, pasti hal sama yang dikejar semua orang. Segera berlutut sambil memandangi sujud. Namun jantungku berdebar kencang, dan aku tertarik pada lebah yang kembali terbang. Ras teringat perkataan teman-temannya, jika ingin mencari sesuatu yang hilang, berdoalah. Jual mentah! Pikiran berkeliaran kemana-mana. Irama doa menjadi lebih cepat. Itu pasti ibu yang ada di belakang. Pikiranku menyuruhku untuk tetap tenang dan fokus dalam shalat, namun hatiku tak boleh diajak dengan baik. Matanya merah, merah lagi, tidak aman kalau ditutup. Setelah menyapa, yang di belakang hendak menyapa, tapi aku kalah bicara dengan lebah di kursi. "Apa yang kau kerjakan hari ini?" sang istri bertanya dengan heran. “Jadi Ma, itu bug….” Kataku sambil melihat ke arah yang sedang berbicara. Ari gep, tuan..., kencangkan saja ikat pinggangmu, noghol sedikit. Jadi berkilau seperti platinum dan memiliki warna perak. “Euleuh-euleuh, jadi dari tadi aku hanya ingat perasaanku saja… Ih, ada seorang imam yang sedang marah besar,” kata istriku sambil tersenyum. Saya mendengar suara Si Tétéh dan Si Adé tertawa dan ditangkap

TerjemahanSunda.com | Bagaimana cara menggunakan terjemahan teks Sunda-Indonesia?

Semua terjemahan yang dibuat di dalam TerjemahanSunda.com disimpan ke dalam database. Data-data yang telah direkam di dalam database akan diposting di situs web secara terbuka dan anonim. Oleh sebab itu, kami mengingatkan Anda untuk tidak memasukkan informasi dan data pribadi ke dalam system translasi terjemahansunda.com. anda dapat menemukan Konten yang berupa bahasa gaul, kata-kata tidak senonoh, hal-hal berbau seks, dan hal serupa lainnya di dalam system translasi yang disebabkan oleh riwayat translasi dari pengguna lainnya. Dikarenakan hasil terjemahan yang dibuat oleh system translasi terjemahansunda.com bisa jadi tidak sesuai pada beberapa orang dari segala usia dan pandangan Kami menyarankan agar Anda tidak menggunakan situs web kami dalam situasi yang tidak nyaman. Jika pada saat anda melakukan penerjemahan Anda menemukan isi terjemahan Anda termasuk kedalam hak cipta, atau bersifat penghinaan, maupun sesuatu yang bersifat serupa, Anda dapat menghubungi kami di →"Kontak"


Kebijakan Privasi

Vendor pihak ketiga, termasuk Google, menggunakan cookie untuk menayangkan iklan berdasarkan kunjungan sebelumnya yang dilakukan pengguna ke situs web Anda atau situs web lain. Penggunaan cookie iklan oleh Google memungkinkan Google dan mitranya untuk menayangkan iklan kepada pengguna Anda berdasarkan kunjungan mereka ke situs Anda dan/atau situs lain di Internet. Pengguna dapat menyisih dari iklan hasil personalisasi dengan mengunjungi Setelan Iklan. (Atau, Anda dapat mengarahkan pengguna untuk menyisih dari penggunaan cookie vendor pihak ketiga untuk iklan hasil personalisasi dengan mengunjungi www.aboutads.info.)